Clairy Polak snapt het niet

Clairy Polak vraagt zich in de NOVA-reportage “Wat kost immigratie” van donderdag 8 april 2010 (zie novatv.nl) af waarom verschillende onderzoeken naar het saldo van kosten en baten van immigratie diametraal tegenovergestelde uitkomsten bieden. Volgens Elsevier kwam dit saldo in 2009 op minus 12,7 miljard euro uit. Het centraal Planbureau kwam in 2003 op minus 6 miljard per jaar uit maar liet een aantal kostenposten buiten beschouwing. Peter Nijkamp, hoogleraar stedelijke economie aan de VU, die in opdracht van pleitbezorger voor een multiculturele samenleving Forum onderzoek deed, komt daarentegen op een positief saldo uit. Nijkamp zegt in NOVA niet onder de indruk te zijn van de onderzoeken met een negatieve uitkomst. Hij ziet geen enkele reden te zien om negatief te zijn over de instroom van de migranten.

Dat Nijkamp tot een positief saldo komt, heeft er alles mee te maken dat hij een andere norm gebruikt. Waar het Centraal Planbureau en Elsevier keken naar het saldo ten opzichte van de collectieve sector daar kijkt Nijkamp naar de invloed van immigratie op het nationaal product. Hoe deze normen te beoordelen?

De cijfers van Nijkamp zullen heus wel kloppen, maar leiden toch tot een totaal verkeerde conclusie. Wat Clairy Polak, en met haar de NOVA-redactie, niet in de gaten heeft, is dat het nationaal product in dit geval als norm erg misleidend is. Toename van het nationaal product als gevolg van immigratie betekent namelijk niet eens dat door de immigranten überhaupt een productieve bijdrage wordt geleverd, en al helemaal niet dat het bestaande deel van de Nederlandse bevolking voordeel heeft bij de komst van immigranten.

Stel bijvoorbeeld het theoretische geval dat Nederland jaarlijks een instroom van 100.000 immigranten heeft, die allemaal bij de overheid aankloppen voor een uitkering. Geen enkele immigrant levert in dat geval dus productieve arbeid. Dan nog is de kans groot dat hierdoor het nationaal product zal stijgen. Worden de extra uitkeringen bijvoorbeeld gefinancierd door de staatschuld te laten oplopen (of minder te laten dalen), dan betekenen die uitkeringen aan immigranten een extra stimulering van de vraagkant van de economie die zal leiden tot een hoger nationaal product. Kan er niet meer geproduceerd worden omdat er sprake is van hoogconjunctuur, dan nog zal het nationaal product stijgen als gevolg van prijsstijgingen, hetgeen natuurlijk zeer onwenselijk is. Worden de extra uikeringen gefinancierd door de belastingen van de werkende beroepsbevolking te verhogen, ook dan is niet uitgesloten dat het nationaal product zal stijgen omdat het namelijk waarschijnlijk is dat immigranten die een uitkering ontvangen een kleiner deel van hun inkomen zullen sparen dan de mensen die het bedrag van de uitkeringen via belasting moeten betalen. Dus zelfs als de immigranten geen enkele productieve bijdrage leveren en de belastingbetaler het gehele inkomen van de immigranten betaald, dan nog zal de vraag naar goederen stijgen waardoor het nationaal inkomen en dus het nationaal product ook stijgen, als we er ten minste vanuit mogen gaan dat de werkende belastingbetaler zich niet laat ontmoedigen in zijn arbeidzaamheid door de verhoogde belastingdruk (Laffer-curve).

Er is dus niet veel voor nodig om het nationaal product te laten stijgen. Dat het nationaal product door immigratie stijgt, wil echter allerminst zeggen dat we daar gemiddeld per inwoner rijker van worden. Het door immigratie toegenomen nationaal product moet namelijk gedeeld worden door het aantal mensen. Niet alleen de teller maar ook de noemer stijgt dus door immigratie. En als de noemer sneller stijgt dan de teller, dan blijft er per inwoner juist minder over. Dat onwelgevallige “detail” noemt Nijkamp evenwel niet. Hij heeft het in de reportage enkel over nationaal product en in het geheel niet over nationaal product per inwoner. In de praktijk zal het best zo zijn dat een deel van de immigranten productieve arbeid levert. Even waarschijnlijk is het evenwel dat de toename van de productie door immigratie is niet voldoende om de toename van het aantal inwoners door immigratie te compenseren. Per saldo blijven we dus jaarlijks armer door immigratie dan dat we zonder immigratie geweest zouden zijn.

In de reportage is zichtbaar hoe Nijkamp probeert de kijker wijs te maken dat de andere onderzoeken enkel gaan over de kosten en niet over de baten van immigratie. Als dat mislukt omdat Clairy Polak – op dit punt was de reportage wel goed voorbereid – dit tegenspreekt, gooit hij het behendig over een andere boeg, en pleit er hij ervoor om het nationaal product vooral “breed” op te vatten. Daarmee zet hij de deur wagenwijd open voor allerlei dubieuze en oncontroleerbare “correcties” waarmee de uitkomsten naar believen in de gewenste richting kunnen worden bijgesteld. Dan kom je bij redenaties terecht in de trant van: Criminaliteit is goed voor de economie, want het levert extra werkgelegenheid in gevangenissen op.

Wat Nijkamp niet uitlegt is wat er nu eigenlijk mis zou zijn met de norm die het Centraal Planbureau, Elsevier en wellicht ook Nyfer hanteert. Door te kijken naar het saldo ten opzichte van de collectieve kosten krijg je mijns inziens een heel aardig beeld van wat immigratie de Nederlandse belastingbetaler jaarlijks kost. Zeker in de huidige discussie over structurele bezuinigen van 29 miljard, zijn de jaarlijkse kosten van immigratie van 6 tot 12,7 miljard perfect inpasbaar. Deze cijfers maken het de burger volstrekt duidelijk over welke orde van grootte het eigenlijk gaat.

Ik vraag me trouwens af of het juist deze duidelijkheid is, die door Nijkamp in opdracht van Forum bestreden moet worden? Bevalt de bestaande de norm soms vooral niet omdat de uitkomsten in dat geval niet in het straatje van opdrachtgever Forum passen? Dient de opdracht van Forum er soms toe de burger in naam van de wetenschap zand in de ogen te strooien met een norm die altijd positief uitpakt?

Incasseren

Naar aanleiding van Nova, 8 maart 2010 

In de VS, toch een land waar optimisme de boventoon voert, is men van mening dat men pas president kan worden als men al eens een verkiezingsnederlaag heeft weten te incasseren. Balkenende dreigt zijn eerste nederlaag pas te incasseren na 8 jaar premierschap.

Onkritisch naar Vogelaar toe

Naar aanleiding van Nova, 8 maart 2010 

Nova kijkt met Ella Vogelaar (PvdA) terug op malversaties van voormalig directeur Scholten van het Havenbedrijf Rotterdam. Als commissaris van het havenbedrijf was Vogelaar belast met het toezicht op het Havenbedrijf. De mogelijkheid bestaat dat de malversaties van Scholten mogelijk waren doordat de Raad van Commissarissen, dus ook Vogelaar, steken heeft laten vallen. ‘Meekijken met Ella Vogelaar’ is dan een wel erg onkritische benadering naar haar toe.

Machtswellust

Naar aanleiding van Nova, 6 maart 2010

Marcel ten Hooven spreekt van machtwellust. Laat ik er dit van zeggen. Naarmate regeringsleiders langer aan de macht zijn, raken ze daaraan gehecht. Toen de premier nog in de race was voor Europees president, zagen we duidelijk hoe de premier opbloeide in het vooruitzicht een volgende carrièremove te maken. Blijkbaar had hij het in Nederland niet meer naar zijn zin. Lees verder “Machtswellust”

Beperkt plek op televisie

Naar aanleiding van Nova, 5 maart 2010 

Twan Huys vraagt zich af hoe het kan dat de talenten van de nieuwe fractievoorzitter van de SP nu pas ontdekt worden. Wat naïef van Huys om te denken dat iedereen met het talent om op televisie te verschijnen ook daadwerkelijk op televisie verschijnt. Blijkbaar denkt hij ook van zichzelf dat het zijn talent is waardoor het onontkoombaar is dat hij op televisie verschijnt. Laat ik het hem uitleggen: Lees verder “Beperkt plek op televisie”

Kat in nood

Naar aanleiding van Nova, 11 februari 2010

Wellicht dat het momentele opspelen van nucleaire ambities door Iran, voortkomt uit de benarde positie waar het regime nu in verkeerd. Waar men de machtbasis onder het volk verliest, daar ontstaat de behoefte om de macht op een andere manier te demonstreren. Een kat in nood maakt immers rare sprongen. Sprongen die daarom niet minder gevaarlijk zijn. Lees verder “Kat in nood”

Wij moeten Wellink op zijn woord geloven, maar hijzelf doet dat niet

Naar aanleiding van Nova, 10 februari 2010 

Op de vraag of de IJslandse overheid de betalingen die volgen uit het depositogarantiestelsel garandeert zegt Wellink tegenover de commissie “Formeel was het antwoord ‘nee’, maar in werkelijkheid zou het antwoord ‘ja’ zijn.” Je zou van de legalistisch ingestelde Wellink verwachten dat hij afgaat op het formele antwoord, maar hij doet het omgekeerde. Lees verder “Wij moeten Wellink op zijn woord geloven, maar hijzelf doet dat niet”

Agenten in plaats van militairen in Afghanistan

Naar aanleiding van Nova, 8 februari 2010

In een reactie op de NOVA-reportage van 2 december over de aankondiging van Obama om 30.000 extra militairen voor Afghanistan te sturen, maakte ik er al gewag van dat het opleiden van Afghanen tot agent wellicht een betere exit-strategie is dan die extra soldaten van Obama (zie hieronder). Het CDA en de PvdA lijken elkaar nu te vinden in ondersteuning van een vergelijkbaar voorstel. Beter dat ze een goed idee van een ander overnemen, dan dat ze het land opzadelen met een slecht idee van eigen hand.

Over hoe discriminatie en haat zaaien wettelijk te verankeren

Advocate Els Lucas pleit in NOVA, 20 januari 2010 voor het proces tegen Wilders, omdat ze vind dat de rechter duidelijk moet maken waar de grens ligt. De rechter dient zijn overwegingen mee te geven hoe hij tot zijn grensbepaling komt. Als schot voor de boeg wil ik proberen voorafgaande aan een mogelijke uitspraak door rechter tot een dergelijke grensbepaling te komen. Lees verder “Over hoe discriminatie en haat zaaien wettelijk te verankeren”

Rekolonisatie als ontwikkelingshulp

Naar aanleiding van Nova, 15 januari 2010

“Was Haïti maar Frans gebleven,” peinst Piet Emmer op de website van de Volkskrant. Door de vroege slavenopstand heeft Haïti nooit “kunnen profiteren van het ‘omgekeerde’ kolonialisme, waarbij het moederland niet langer financieel profiteert van zijn overzeese bezit, maar zich juist verplicht ziet  daar flink te investeren.” Lees verder “Rekolonisatie als ontwikkelingshulp”

Gezochte en dus alleszins vermijdelijke belangenverstrengeling

Naar aanleiding van Nova, 9 januari 2010

Om de onvermijdelijkheid van belangenverstrengeling aan te tonen, vergelijkt bestuurskundige Leo Huberts de affaire rond de Bulgaarse vakantievilla van de heer Leers met het voorbeeld dat Leers lid zou zijn van een Maastrichtse voetbalclub. Op het moment dat die voetbalclub subsidie aanvraagt voor een kunstgrasveld raakt het gemeentebestuur en dus ook de burgemeester onvermijdelijk daarbij betrokken. De vergelijking met gaat evenwel mank omdat de voetbalclub onvermijdelijk onder de bestuurlijke verantwoordelijkheid van Maastricht valt, terwijl wat er in Bulgarije gebeurd juist pertinent niet onder  de verantwoordelijkheid van Maastricht valt. Lees verder “Gezochte en dus alleszins vermijdelijke belangenverstrengeling”

Molukkers erkent als partij in het conflict

Naar aanleiding van Nova, 7 januari 2010

Zelfs beroeps-mulitculturist Sadik Harchaoui bekende tegen het einde van het interview dat er sprake is van een groepstegenstelling. De Molukkers in Culemborg hebben het toch maar mooi klaargespeeld om partij te zijn in het conflict. Dat heeft zijn voordelen. Als een Nederlander slachtoffer was geweest, dan was dit niet gebeurd.  Dan zouden de slachtoffers als individu behandeld worden en daardoor alleen blijven staan. Dan zou alleen de gemeenschap van de daders gesprekspartner van de overheid zijn, hetgeen zou leiden tot een boterzachte aanpak van de daders en  allerlei aantrekkelijke toezeggingen aan de gemeenschap waar de daders deel van uitmaken.

 

Molukkers laten zich niet wegcijferen

Naar aanleiding van Nova, 5 januari 2010

Onrendabelen zijn ook mensen. Het is een teken van beschaving als een maatschappij zorg voor hen draagt. Iedere samenleving zal zo zijn onrendabelen hebben. Er zullen altijd mensen zijn die nu eenmaal minder goed in het sjaboon van productieve arbeid passen. Dat hoef je die mensen ook niet te verwijten. Ze torsen sowieso het lot mee van een minder succesvol leven.

Het probleem in Nederland is evenwel dat het aandeel aan onrendabelen kunstmatig vergroot is door immigratie. Lees verder “Molukkers laten zich niet wegcijferen”

Stroomversnelling als milieu economisch de wind mee heeft

Over tien jaar blijkt Kopenhagen ook weer een mislukking te zijn. ‘Net als Rio en Kyoto. Het leidt allemaal nergens toe.

Politici beloven graag dingen. Daar zijn ze goed in. Er komt een verdrag vol mooie woorden en veel beloften. Er komt confetti en champagne.  Over tien jaar hebben we hetzelfde gesprek: ‘Waarom werkte Kopenhagen niet?’ We moeten niet nog eens tien jaar verspillen. We moeten nu beginnen met de techniek, zodat er een CO2-vrije toekomst is.

Alle partijen kunnen elkaar vinden in één eenvoudige afspraak: Elk land besteedt 0,2 %  van het BNP aan research naar groene energie. Dat is 50 keer zoveel als nu, maar 10 keer minder dat het Kopenhagen-verdag kost. China en India zouden meedoen en het zou het klimaatprobleem oplossen. Waarom? Dan wordt deze energietechnologie zo goedkoop dat iedereen het koopt’

Dit zijn niet mijn woorden, maar de woorden  klimaatonderzoeker Bjorn Lomborg (NOVA, 17 december 09). Ik kan me zowel vinden in zijn scepsis ten aanzien van Kopenhagen als in zijn oproep om te investeren in het ontwikkelen van groene energie zodat deze goedkoper wordt. Als groene energie eenmaal goedkoper is dan fossiele brandstof, dan zijn verdere stimuleringsmaatregelen overbodig. Dan komt de ontwikkeling vanzelf in een stroomversnelling.

 

Hoe zit het trouwens met dat innovatieplatform waar Balkenende indertijd nog voorzitter van was? Bestaat dat nog? Dat platform zou nu in het kader van groene energie goede diensten kunnen leveren.

Een 1,8 voor Nederland en een 9,5 voor Marokko

Naar aanleiding van Nova, 12 december 2009

Wouter Bos zet op het PvdA-congres wederom vol in op de multiculturele samenleving. Ook de dubbele nationaliteit is geen probleem wat hem betreft. Daar wil ik dan aan toevoegen dat het ook niet  de oplossing van het integratievraagstuk heeft gebracht.

De in Nederland woonachtige jongens met een Marokkaans paspoort (veelal zijn dat in Nederland geboren jongens die dus ook over een Nederlands paspoort beschikken) geven een score van 0,7 op een schaal van 0 tot en met 4 op de vraag “Ik zie mezelf als Nederlander.” Omgerekend naar een rapportcijfer (schaal van 0 tot en met 10) betekent dit een 1,8 voor hun Nederlanderschap. De vraag “Ik zie mezelf als Marokkaan” waardeert dezelfde groep daarentegen met een 3,8 op een 0 tot en met 4 schaal , ofwel als rapportcijfer een 9,5. Let wel, het gaat hier niet enkel over de zogenaamde Marokkaanse rotjochies. Deze cijfers betreffen alle Marokkaanse jongens in Nederland, dus ook degenen die het goed doen.

Een 1,8 dus voor hun Nederlanderschap en een 9,5 voor hun Marokkaanse afkomst. Mag ik uit deze cijfers de conclusie trekken dat, achteraf gebleken,  de maatregel om de dubbele nationaliteit toe te kennen  tenminste in het geval van Marokkaanse immigranten niet het gewenste resultaat heeft opgeleverd?

 

Bron::Stevens, G.; Veen, V. en Vollebergh, W. (2009).Marokkaanse jeugddelinquenten: een klasse appart? onderzoek naar jongens in preventieve hechtenis met een Marokkaanse en Nederlandse achtergrond. Den Haag: Nicis Institute.

Laaghangend fruit om milieu te verbeteren

Naar aanleiding van Nova, 10 december 2009

Waarom de verkoop van tweetakt brommers en scooters niet reeds verboden is, is me een raadsel. Zo is het me ook een raadsel waarom voor verpakking van voedingsmiddelen niet allang afbreekbare materialen zijn voorgeschreven. En ik snap ook niet waarom nog steeds bussen met dieselmoteren voor het stadsvervoer dienen. Je zou denken, dat is laaghangend fruit voor iedere milieuminister. Maar nee, milieuministers maken het zichzelf liever moeilijk dan makkelijk.

Bestuurlijke weeffout door Aboutaleb?

Naar aanleiding van Nova, 9 december 2009 en Pauw & Wiiteman, 9 december 2009 

Het rapport kent dermate veel conclusies en aanbevelingen dat het moeilijk is uit te vissen waar nu precies de weeffout zit. Volgens mij zit deze in de coördinatie tussen de verschillende aspecten van vergunningverlening. In het rapport staat hierover te lezen:

“De voorbereidingen en advisering van de kant van verschillende diensten hebben zogeheten multidisciplinair plaats, maar feitelijk per dienst afzonderlijk. In het overleg tussen diensten beschikken de aanwezigen niet over gezamenlijke scenario’s voor het geval dat het mis gaat.”

Opmerkelijk is dat de organisator van het evenement deze coördinerende rol is toebedeeld:

“De organisator van het evenement droeg de verantwoordelijkheid voor het voorzitten en bewaken van het dienstenoverleg. Dit is een te zware verantwoordelijkheid die bovendien tot spanningen kan leiden tussen de al dan niet commerciële belangen van de organisator en de veiligheidsbelangen.”

De organisator van het evenement heeft deze rol, zoals te verwachten was, onvoldoende waargemaakt:

“De organisator van Veronica Sunset Grooves heeft zijn organiserende rol tijdens de voorbereiding onvoldoende waargemaakt. Het dienstenoverleg was onvoldoende georganiseerd en onvoldoende scherp. De verslaglegging van het dienstenoverleg was ontoereikend. Wijzigingen werden in een laat stadium aan betrokken diensten meegedeeld. De organisator heeft de verwarring over het aantal bezoekers niet opgelost. De particuliere beveiligingsorganisatie was niet in staat additionele capaciteit naar aanleiding van de informatie over de komst van hooligans te realiseren. Hierdoor waren er minder particuliere beveiligers dan de politie wenste.”

Voor zover de gemeente zichzelf ook een coördinerende verantwoordelijkheid toekent, is deze op een gebrekkige wijze toebedeeld aan een team met beperkte bevoegdheden:

“Het Team Horeca en Evenementen heeft een coördinerende rol in het vergunningen traject, maar het kan deze rol in de praktijk slechts in beperkte mate vervullen. Het team is daarvoor te afhankelijk van de inbreng van elk van de vele betrokken diensten. Het team staat op te grote afstand van de directie Veiligheid.”

In het rapport wordt gepleit voor herstel van de oude situatie waarin de directie Veiligheid de coördinerende verantwoordelijkheid heeft:

“De directie Veiligheid van de gemeente dient het vergunningentraject in Rotterdam te coördineren. Daarbij behoort de interdisciplinaire afweging van belangen en risico’s. Een deel van deze veranderingen is al in gang gezet. Het Team Horeca en Evenementen moet weer integraal ondergebracht worden bij de directie Veiligheid.” 

De oplossing voor het coördinatieprobleem die Aboutaleb na de ongeregeldheden aan het strand in Hoek van Holland bedacht heeft, wordt in het rapport niet afgekeurd:

“De instelling van een commissaris evenementen is een waardevol initiatief.”

Men wijst er evenwel fijntjes op dat dit geen alternatief is voor het voorstel om de coördinerende verantwoordelikheid bij de directie Veiligheid te leggen:

“Het is tevens noodzakelijk een functionaris te benoemen die de coördinatie tussen alle betrokken gemeentelijke en andere diensten organiseert. Het is logisch een functionaris van de directie Veiligheid hiermee te belasten.”

De vraag is nu: Onder wiens verantwoordelijkheid is het zwaartepunt van de coördinatie verlegd van de directie Veiligheid naar de organisator van het evenement. Was dat onder Aboutaleb of was dat onder diens voorganger Opstelten. Als dat onder Aboutaleb was, dan zijn er duidelijke inhoudelijke redenen om de verantwoordelijkheid voor de ongeregeldheden bij Hoek van Holland daadwerkelijk aan hem toe te bedelen. Dan zou hij wat mij betreft moeten aftreden.

Van buitenlands militair naar binnenlands politioneel optreden

Naar aanleiding van Nova, 2 december 2009

De creativiteit van de oplossing valt tegen, was het commentaar aan het einde van de NOVA-reportage over de plannen van Obama met betrekking tot Afghanistan.

Als goede raad duur is, wil rekenen wel eens uitkomst bieden. Alleen al de nieuwe militairen kosten 1 miljoen dollar per manjaar. Alle 30.000 nieuwe militairen kosten dan 30 miljard dollar per jaar. Oude en nieuwe militairen in Afghanistan samen kosten dan 110.000 x 1 miljoen = 110 miljard dollar per jaar. Een Afghaanse politieman kost aan salaris 140 dollar per maand. Per jaar is dat 140 x 12 = 1680 dollar. Laten we zeggen dat deze met uitrusting, loonsverhoging en vakantiegeld 3000 dollar per jaar kosten. Dan kosten 1miljoen Afghaanse soldaten 3000 x 1 miljoen = 3 miljard dollar per jaar. Dat is ongeveer 1 politieman op elke 35 Afghanen. Nu hadden ze het bij ‘Pauw & Witteman’ erover dat 200.000 politieagenten genoeg zou zijn. Dat is ongeveer 1 politieagent op 175 Afghanen. Dat zou dan 0,6 miljard dollar per jaar kosten. Die agenten moeten natuurlijk opgeleid worden. Als we ervan uitgaan dat de opleiding tot politieagent 1 jaar duurt en dat de klassen bestaan uit 30 cursisten, dan heb je ongeveer 7000 opleiders nodig om na 1 jaar over 200.000 getrainde agenten te beschikken. Eventueel kun je deze procedure meerdere jaren herhalen om over een meervoud van 200.000 agenten te beschikken.

In het verleden heeft Amerika ook al Afghanen opgeleid. Toen ging het om militairen die tegen de Russen gingen vechten. Je zou kunnen zeggen dat dit project aan zijn eigen succes ten onder is gegaan. De door Amerika opgeleidde militairen hebben de Russen het land uitgeknikkerd. Keerzijde is dat uit de daaropvolgende onderlinge strijd de Taliban als overwinnaar naar voren is gekomen. Die onderdrukten vervolgens de bevolking en boden onderdak boden aan Al Qaida. Nu gaat het evenwel niet om het opleiden van zwaarbewapende militairen, maar om lichtbewapende politieagenten. In de opleiding kun je hun maatschappelijke taken betrekken. Bovendien blijven ze voorlopig hun salaris van de internationale gemeenschap ontvangen (wiens brood men eet, wiens woord men spreekt). Rob de Wijk maakte er  bij ‘Pauw & Witteman’ nogal een punt van wie die politieagenten dan zouden moeten opleiden. Dat dienen in mijn ogen militairen te zijn. Politieagent in een land in dat in burgeroorlog verkeerd ligt sowieso veel dichter tegen militaire taken aan.

Per saldo zou je door het massaal opleiden van agenten met veel minder middelen veel meer kunnen bereiken. Natuurlijk kun je de buitenlandse militairen niet van vandaag op morgen wegsturen, maar de marge tussen buitenlands militair naar binnenlands politioneel optreden is zo groot, dat een overstap van strategie altijd voordelig uitpakt.

Obama zegt nu meer militairen te willen die echter per militair minder geweld gebruiken. Ik zeg dat veel Afghaanse politieagenten ertoe leidt dat deze per agent over minder geweldsmiddelen hoeft te beschikken, en dat die agenten ook dichter bij de bevolking staan waar ze zelf uit voortkomen. Zo verklein je het gevaar van machtsvorming en een coup door de gewapende macht. Met het probleem dat het uiteindelijk Afghanen zijn die over de wapens beschikken om de samenleving te verdedigen, zit je trouwens met elke exit-strategie.

Matthijs van Nieuwkerk zat bij ‘De wereld draait door’ al op te roepen tot een hernieuwde Nederlandse inzet. Graag wil hij dat Nederland onder leiding van Obama ten strijde trekt. Obama denkt na, wij volgen. Uit zijn overdadige enthousiasme af te leiden, had Van Nieuwkerk er echt zin in. Wat let hem om zelf tussen de bermbommen te gaan huppelen? Ik wens hem daar veel succes bij.

Ramses Shaffy als calvinist

Naar aanleiding van Nova, 2 december 2009

Shaffy gedroeg zich dan wel niet als de ideale schoonzoon, maar wel als de ideale allochtoon, zoals blijkt uit het fragment waarin Ramses Shaffy zijn dankbaarheid betoont aan de gemeenteambtenaren nadat hij een Nederlands paspoort had mogen ontvangen.

Toch is Shaffy opgegroeid binnen een Nederlands gezin. Waarschijnlijk heeft hij als kind regelmatig de kerk van binnen gezien. Volgens Louis van Dijk bevat de muziek van Shaffy calvinistische elementen. Inderdaad getuigen nummers als ‘Cantate’, ‘Bid, vecht, huil, lach werk en bewonder’, ‘Sammy’ en ‘We zullen doorgaan’ van een hooggestemdheid die in protestantse kerkenzang is terug te vinden. In die zin zou je de muziek van Shaffy als een soort Nederlandse gospel kunnen beschouwen. Wat wij dus uiteindelijk aan Shaffy bewonderen is niet zozeer zijn exotisme als wel de draai die hij aan het calvinistische levensgevoel wist te geven.

Mijn favoriete Shaffy-nummer? ‘Laat me’.

Over domme boeren en dikke aardappelen

Naar aanleiding van Nova, 28 november 2009 

‘Natuurlijk blijft Kopenhagen heel erg belangrijk, maar …’ Halsema schijnt in te zien dat je via de markt veel meer voor het milieu gedaan krijgt. Eerder heb ik hierover opgemerkt dat het omslagpunt belangrijk is waarbij duurzame energie (zon, wind) goedkoper wordt dan fossiele brandstof. Natuurlijk kun je als overheid een beetje ‘nachhelfen’ maar die mogelijkheden zijn beperkt omdat je onderhevig bent aan internationale concurrentie.

Halsema zegt dat nu het juiste moment is om te investeren. Dat kan zo zijn, maar ik heb toch zo mijn bedenkingen als de overheid op de stoel van de ondernemer gaat zitten. Het gaat niet alleen om het juiste moment, maar ook om de juiste technieken. Je dient een ‘sustainable competitive advantage’te behalen. Dat betekent dat je kunt voortborduren op technieken die jij beter in je vingers hebt dan je concurrenten. Omdat Nederland goed is in infrastructurele projecten, denk ik daarbij aan een combinatie energiewinning en infrastructurele projecten.

Een valkuil kan zijn om al te fundamenteel na te denken over een ‘sustainable competitive advantage’. Het zijn immers de domste boeren die de dikste aardappelen hebben. Ondernemen betekent daarom ook makkelijk te behalen winsten pakken, zodat je alvast verder kunt. Het gaat niet enkel om hoge rendementen, maar ook om snelle rendementen. Investeringen dienen binnen afzienbare tijd terugverdiend te worden. Dit is des te belangrijker omdat te verwachten is dat de technische ontwikkeling snel zal gaan. Vergelijk het met een computer van 10 jaar oud die toch ook hopeloos verouderd is, hoe geavanceerd deze ook bij aankoop was.

‘The sky’ niet meer ‘the limit’

Naar aanleiding van Nova, 27 november 2009 

Uit een documentaire van Tegenlicht had ik opgemaakt dat Dubai weldegelijk met oliedollars wordt gefinancierd. Het project dient om een economie op te bouwen voor als de oliedollars opdrogen. Probleem met Dubai is dat het een type economie is dat alleen blijft draaien als er steeds meer en meer in wordt geïnverteerd. Vandaar wellicht dat de oliedollars inmiddels niet meer voldoende zijn, en dat men ook geld uit de financiële wereld aantrekt. Juist dat geld uit de financiële wereld komt alleen als er grote rendementen gerealiseerd worden, en daar schijnt nu een einde aan te komen. In dat geval, zo is mijn inschatting, kunnen de oliedollars alleen Dubai ook niet meer redden.

Een groot deel van de economie bestaat uit de vastgoedsector. Veel  vastgoed is wellicht gekocht door mensen die daar werk gevonden hebben. Als die mensen nu vertrekken, ontstaat er leegstand en stort die hele vastgoedsector in elkaar.

Een extra probleem daarbij is dat het niet enkel om stenen gaat, maar ook om ingewikkelde technische systemen zoals enorme liften, airconditionings, elektrische systemen, wateraanvoersystemen, die allemaal nodig zijn om de gebouwen bewoonbaar te houden. Als die systemen niet meer onderhouden worden,  dan zijn de gebouwen onbruikbaar en heb je eigenlijk niks meer.

Bovendien, als ‘the sky’ niet meer ‘the limit’ is, verliest Dubai versneld zijn aantrekkelijkheid voor rijke mensen. Dat ‘the sky the limit’was, was immers  het ‘unic selling point’ van Dubai.

Naar aanleiding van Nova, 28 december 2009 

Dubai is een soort SimCityproject van de Verenigde Arabische Emiraten. In principe is het mogelijk uit het niets een zelfstandige, levensvatbare economie te creëren. Maar ik denk wel dat dit heel moeilijk is. Nu het snelle investeringsgeld van ‘all over the world’ minder toestroomt, blijven de oliedollars van de VAE over als kurk waarop Dubai voorlopig blijft drijven. Wat echter als de oliedollars over enkele tientallen jaren wegvallen? Dat lijkt nog ver weg, maar dat zou investeerders toch nu al aan het denken moeten zetten.

Preker voor eigen parochie

Naar aanleiding van Nova, 27 november 2009 

De Mexicaanse griep is volgens Jim van Steenbergen gevaarlijk omdat deze lijkt op de Spaanse griep. De Spaanse griep eiste evenwel zoveel doden omdat veel slachtoffers bacteriële infecties opliepen en er in 1918 nog geen antibiotica bestonden om deze te bestrijden. Dat Van Steenbergen wel de Spaanse griep erbij sleept maar met geen woord rept over de bacteriële infecties die toen nog niet te bestrijden waren, maakt zijn verhaal ongeloofwaardig. Weer zo’n preker voor eigen parochie, denk ik dan.

Van Rompuy + Nootmuskaat = Timmermans

Naar aanleiding van Nova, 19 november 2009

Dat Europa geen tegenspraak duldt, zou een onhoudbare en  niet onderbouwden stelling zijn. Ik hoop aannemelijk te maken dat deze zeer goed te verdedigen is.

Beslissingen worden in Europa genomen door de raden van ministers of door de raad van presidenten en ministers-presidenten. Omdat het binnen deze raden al moeilijk is om tot consensus te komen, worden besluiten daar genomen, hoogst zelden afgewezen door de kabinetten en de parlementen in de diverse landen. Hier werkt de democratische controle dus bijster slecht. Van het raadplegen van de bevolking is ook slechts hoogstzelden sprake. Toen dat in Nederland toch gebeurde om te stemmen over de zogenaamde Europese grondwet, werd ons als burger angst ingeboezemd, dat ons een nee-stem door de andere landen kwalijk zou worden genomen en dat we daar nadeel van zouden ondervinden. Veel landen hebben het niet aangedurfd om een referendum te houden.

Omdat de raden van ministers en de raad van presidenten en ministers-presidenten zo weinig controle kennen, ontstaat de neiging aldaar besluiten erdoorheen te jassen door een soort Europa-euforie te creëren. Daardoor zijn de eisen voort toetreding van Oost-Europese landen tot de EU indertijd te laag vastgesteld. Achteraf word ook algemeen erkent dat men met de toetreding van Roemenië en Bulgarije veel te snel was.

Van Rompuy had het over compromissen als een moeilijk te realiseren streven. Timmermans had het over  compromissen als vanzelfsprekendheid; als product uit een machine. Europa  dus als consensusmachine. Consensus dus  als massaproduct.

In mijn ogen vergrijpt Timmermans zich aan de woorden van Van Rompuy. Het is alsof je aan een smakelijke maaltijd teveel nootmuskaat toevoegt. De smaak is meteen bedorven.

De premier soufleren

Naar aanleiding van Nova, 18 november 2009

Uit het interview met Boekestijn blijkt dat de premier de mening van de koningin verkondigt. Mogelijkerwijs mag de koningin de premier souffleren. Maar als burger mogen we in ieder geval niet weten dat dit het geval is.

Het initiatief voor de gesprekken van de koningin met Kamerleden zou van de Kamervoorzitter komen. Maar wie zegt mij dat de Kamervoorzitter niet gevraagd is om de koningin voor de gesprekken te vragen? Als het initiatief door de koningin genomen is, dan heeft ze het risico genomen nee op het rekest te krijgen, en dat is niet waarschijnlijk.

Een Kamerlid vertrekt omdat hij lekt uit een gesprek met de koningin. Blijkbaar is dat veel erger dan lekken uit politieke stukken. Een ander Kamerlid (Depla van de PvdA als ik mij het goed herinner) werd daarvoor door zijn partij één maand geschorst voor lekken. Als de verhouding tussen politiek en koningshuis dan zo explosief is, waarom dan niet de afstand tussen beiden vergroten in plaats van verkleinen.

Tegenover Rutte kon ferry Mingelen zijn leedvermaak nauwelijks onderdrukken. VVD’er is Mingelen dus blijkbaar niet. Wat is hij dan wel? Was het geen poster van Kok die op zijn werkkamer hing in die documentaire over hem?

Eigen belangen uitonderhandelen

Naar aanleiding van Nova, 16 november 2009

De opkomst van de Nederlandse Moslim Partij, daar zullen ze bij de PvdA blij mee zijn. Alles maar dan ook alles hebben ze uit de kast gehaald om de allochtone medemens als kiezer voor zich te winnen. En nu richten zij gewoon hun eigen partij op.

Opvallend is trouwens hoe goed die NMP en PVV het in Venlo met elkaar kunnen vinden. Natuurlijk kunnen toevallige omstandigheden daarbij een rol spelen, maar van de andere kant: Als iedereen gewoon voor zijn eigen belang uitkomt, dan ontstaat er vanzelf een situatie waarin de diverse belangen uitonderhandeld kunnen worden.

Overenthousiast over vaccinatie

Naar aanleiding van Nova, 11 november 2009

Voor alle duidelijkheid. Ik ben niet principieel tegen vaccinatie. Ik ben alleen tegen de overenthousiaste manier waarop vaccinatie wordt opgedrongen. Coutinho mag dan wel zeggen dat er geen sprake van is dat de overheid danst naar de pijpen van de farmaceutische industrie. Feit is wel dat geen enkel land ken dat zo uitpakt als Nederland : Alles (2 vaccins + adjuvans) voor iedereen (17 miljoen mensen). Wellicht is het mede vanwege het genoemde overenthousiasme dat veel mensen vatbaar worden voor een heftige kritiek die buiten het gangpad van de wetenschap treed.

Vaccinatie vanwege psychologisch effect

Naar aanleiding van Nova, 6 november 2009 

Miquel Ekkelenkamp zei tegen het eind van een discussie met Ab Osterhaus  aan de TU te Delft dat deze niet zo denigrerend naar hem moest doen. Osterhaus dient met ‘evidence-based’ en niet ‘eminence-based’ argumenten te komen. Gezien het grote aantal ondertekenaars wordt ook in dit artikel de lezer vooral geacht onder de indruk te geraken op basis van ‘eminence’ en niet op basis van ‘evidence’. Tegen zoveel deskundigheid die ondertekent, valt niet op te redeneren. Maar wat als het artikel zichzelf weerspreekt?

Het artikel speelt in op de ongerustheid die recentelijk ontstaan is omdat een aantal patiënten is overleden:

“De griep zou ongevaarlijk zijn en de maatregelen van de overheid overdreven. Maar nu er binnen een week vijf patiënten zijn overleden, is het goed te weten dat de regering zich, mede op advies van Osterhaus, degelijk heeft voorbereid.”

Toch stellen de auteurs in de laatste alinea dat het aantal doden nog geen reden tot vergrote ongerustheid is:

“Hoewel de recente doden anders doen vermoeden, is de Mexicaanse griep tot nu toe mild.”

Dus eigenlijk wordt gezegd dat er nu nog geen reden tot vergrote ongerustheid is, maar dat het toch goed is dat de ontstane ongerustheid wordt ingedamd door de genomen forse geneeskundige maatregelen. Forse geneeskundige maatregelen zijn dus goed vanwege het psychologisch effect.

Onverwarmde toiletten

Naar aanleiding van Nova, 6 november 2009 

De toiletten in de tenten voor asielzoekers zijn onverwarmd. Dat is de voornaamste klacht. Wat erg! In het ouderlijk huis van mijn moeder was het toilet niet in het huis maar achter het huis. Ook onverwarmd. Kun je nagaan wat mijn familie toen hartje winter geleden moeten hebben!

Als Gorbatjov het zegt …

Naar aanleiding van Nova, 6 november 2009 

Met zijn glasnost en perestrojka staat Gorbatjov niet te boek als een cynische man. Integendeel!  Als staatshoofd die de strijdbijl met de Afghanen begraven heeft, weet hij ook waarover hij het heeft. Afghanistan kun je niet veranderen. Je kunt je er enkel als een soortement van stam tussen de stammen bewegen om zo je eigen belangen te behartigen. Dan begrijpen de Afghanen je tenminste. Dan krijg je met betrekkelijk weinig middelen het nodige gedaan. Het land veranderen via een driesporenbeleid zoals de regering dat wil, is evenwel te hoog gegrepen. De Afghanen pikken de voordelen die je te bieden hebt in, en verachten je vervolgens om je naïviteit.

Militairen opleiden voor de gewetensrust

Naar aanleiding van Nova, 5 november 2009 

Militairen opleiden en dan vertrekken. Dan kun je net zo goed meteen vertrekken. Voor vrede kunnen deze militairen namelijk niet zorgen. Of ze vechten tegen de Taliban, of ze sluiten zich aan bij de Taliban. In het eerste geval heb je een oorlog tussen twee parijen. In het tweede geval versterk je de vijand.

Militairen opleiden, dient slechts als legitimatie om te kunnen vertrekken. Je kalmeert je geweten. Als na vertrek weer de pleuris uitbreekt, kun je doen alsof je hierdoor verrast bent, Maar toch besluit je niet terug te keren naar Afghanistan.

Opgelucht als Van Rompuy gekozen wordt

Naar aanleiding van Nova, 3 november 2009 

Van Rompuy is een uniek politiek talent. Het is niet iemand die druk doende is optimisme en vooruitstrevendheid uit te stralen. Ogenschijnlijk doet hij niet veel. Maar als hij iets doet, blijkt het beslissend te zijn. Bij hem is het meer dat op een gegeven moment dingen als vanzelfsprekend op hun plaats vallen. Als Europees onderdaan zou ik opgelucht zijn met zijn benoeming.

Wat Van der Laan bevreesd , staat voor Cohen al vast

Naar aanleiding van Nova, 2 november 2009 

Burgemeester Cohen viel Pators fors in de rede, maar de reden daartoe bleek gebakken lucht. Cohen refereerde namelijk naar een interview met de ook aanwezige Van Laan, dat Cohen – naar eigen zeggen – zelf niet gelezen had. Van der Laan zou in dat artikel uitleggen waarom het zo is dat Wilders de rechtstaat bedreigt. De kop suggereert inderdaad iets dergelijks: ‘Grote aanhang PVV bedreigt de rechtstaat’. Maar, als zo vaak beloven krantkoppen net iets meer dan ze waarmaken. Van der Laan is enkel bevreesd dat een grote aanhang van de PVV de rechtstaat bedreigt. Hij noemt het een kwestie van ‘better be save then sorry’. Eigenlijk geeft Van der Laan een stemadvies: Stem niet op de PVV want, als ze aan de macht komen, dan weet je maar niet wat er met de rechtstaat gebeurd. Wat Vander Laan nog bevreesd, staat voor Cohen al vast. Een merkwaardige vorm van selffulfilling prophecy.

Merkwaardige blinde vlek in recente geschiedenis

Naar aanleiding van Nova, 30 oktober 2009 

Na het uiteenvallen van het kabinet Van Agt II (met Den Uyl als superminister van Sociale Zaken èn Werkgelegenheid) was Van Agt minister-president van het rompkabinet Van Agt III  dat nog enkel bestond uit CDA en d’66. Bij de verkiezingen van 1982 was Van Agt opnieuw lijsttrekker van het CDA. Na de verkiezingen, nog voordat een nieuw kabinet was geformeerd, en hij dus nog demissionair minister-president was, maakte hij plaats voor Lubbers. De formatie leidde tot het kabinet Lubbers I. Lubbers was dus geen  lijsttrekker  voor het CDA geweest bij de verkiezingen, meer werd toch minister-president voor het CDA.

Mogelijkerwijs herhaalt zich een dergelijke situatie als Balkenende het huidige kabinet vroegtijdig verlaat, en er geen verkiezingen worden uitgeschreven. Merkwaardig dat in de reportage wel wordt teruggegrepen op de 19de eeuw, maar niet naar een vergelijkbare situatie eind 20ste eeuw.

Naar aanleiding van Nova, 31 oktober 2009

Jammer dat zowel Van Agt als Lubbers commentaar weigerden. Hadden ze kunnen toelichten hoe dat nu zat bij hun machtswissel in 1982. Doordat Van Agt na de verkiezingen vertrok, werd Lubbers minister-president zonder lijsttrekker voor het CDA te zijn geweest. Maar misschien onthielen beide ex-premiers zich van commentaar juist om dit voorval buiten de publiciteit te houden.

Over beledigen, bedreigen en vechten

Naar aanleiding van Nova, 28 oktober 2009 

Kwistig gebruik van krachttermen getuigt van een enorme machteloosheid om zich uit te drukken. Dan is de krachtigste krachtterm nog niet krachtig genoeg. De enige resterende verbale optie is dan het herhalen van die allerkrachtigste krachttermen, hetgeen je dan ook ziet gebeuren. Voor mezelf hanteer ik zoveel mogelijk het adagium: Alles wat gezegd kan worden, kan op een fatsoenlijke manier gezegd worden. Als ik al scheldwoorden gebruik, dan in verwijzing naar anderen die dat scheldwoord hebben gebruikt.

Typerend in de reportage vond ik de uitdrukking ‘aap in uniform’ en ook het aloude ‘wie denk je wel dat je bent?’. Dit vanwege de denkwijze die daarachter zit. Blijkbaar accepteren de sprekers de rol niet die de maatschappij aan de politie heeft toegedacht, en denken ze in de spreekwoordelijke jungle te leven. Ook dreigementen richting agent en diens gezin wijzen daarop.

Maar in de jungle dient men op te passen voor degene die sterker is dan jezelf. Blijkbaar ervaart men agenten niet als sterk. Anders zou men zich wel niet tegen hen teweer stellen. Een rol daarbij speelt dat men zich samen sterk voelt. Het is niet alleen het onverzettelijke verweer van de enkeling, maar ook het kleine, relatief anonieme verweer van velen dat de politie parten speelt: Even in de weg lopen; even aan het jasje trekken; even iets lelijks roepen.

Tja, wat doe je daaraan? In ieder geval dient duidelijk te zijn hoe dat nu zit met de politie. Omdat de politie het geweldsmonopolie in de publieke ruimte is toegewezen, betekent een robbetje vechten met de politie in principe dat de vechtersbazen in overtreding zijn, en de politie niet. Dat moet toch eens duidelijk gemaakt worden. Verder meen ik dat dreigementen aan politieagenten en diens familie een graad erger zijn dan enkel scheldwoorden. Als het beledigen van een ambtenaar in functie strafbaar is, dan dient het bedreigen van een ambtenaar in functie minstens even strafbaar te zijn.

Proactief uitstellen

Naar aanleiding van Nova, 27 oktober 2010 

Met het AOW-akkoord zou het kabinet nu eens niet een beslissing voor zich uitschuiven. Op die zienswijze valt nogal wat af te dingen.

Om te beginnen is het pas een akkoord en geen wetsvoorstel. Er kunnen dus nog heel wat moeilijkheden ontstaan voordat de wet erdoor is. Bovendien treedt het akkoord pas over 10 jaar in werking. Het kabinet beslist dus nu iets waar de komende 10 jaar niemand iets van merkt. Je kunt dat proactief noemen. Voor hetzelfde geld kun je het ook een nieuwe standaard in vooruitschuiven noemen.

Waarom niet gewoon begonnen met een fatsoenlijk arbeidsmarktbeleid voor oudere werknemers, om pas als ouderen makkelijk werk kunnen vinden te bezien of de AOW-leeftijd niet met een jaar, en eventueel na verloop van tijd nog eens met een jaar verhoogd kan worden?

Overigens had Jongerius meer bereikt als ze in zee was gegaan met de werkgevers. Dan was iedereen van 50 jaar of ouder gevrijwaard gebleven van een verhoging van de pensioenleeftijd. Nu moeten mensen tussen de 50 en de 55 één jaar langer werken. Puur verlies vanuit de vakbond bekeken.

Drees bevrijdde zich van Den Uyl

Naar aanleiding van Nova, 26 oktober 2009 

Het is goed als de PvdA zich heroriënteert op Drees. Dat mag wel eens een keer na 40 jaar in Den Uyliaans vaarwater te hebben verkeerd. Maar als de PvdA zich heroriënteert op Drees, dan moet ze dat ook conform de feiten doen. Bos geeft Jong Socialisten groot gelijk als deze beweren: ‘Drees was van ons en blijft van ons.’ Is deze JS-ers dan nooit vertelt dat Drees willens en wetens de PvdA verlaten heeft, niet omdat Drees van mening veranderde, maar omdat de PvdA onder aanvoering van Den Uyl en onder invloed van Nieuw Links radicaal van koers veranderde? Tegen eenieder die de PvdA durft te beschuldigen van het aantasten van de erfenis van Drees, zegt Bos: ‘Afblijven!’ Alsof Drees het persoonlijk bezit is van de PvdA. Bos wil Drees postuum aan de PvdA ketenen, terwijl deze zelf besloten heeft, zich van die ketenen te bevrijden.

Nieuw Links zou trouwens beter Oud Links hebben kunnen heten want allerlei verouderde ideeën werden opnieuw uit de kast gehaald. Zo diende er gestreefd te worden naar een linkse meerderheid opdat het marxistische idee van een ‘dictatuur van het proletariaat’ eindelijk bewaarheid zou worden. Het vermoeden bestaat zelfs dat men er binnen de PvdA niet voor terugschrok om ter wille van de versterking van de onderklasse op grote schaal immigratie toe te staan. Drees was overigens geen voorstander van immigratie.