Filosofische discussie of boerenbedrog?

Naar aanleiding van Filosofisch kwintet 8 juli 2012

Bij de vraag: “wat is beeldvorming, wat is werkelijkheid?” dienen we volgens Clairy Polak te denken “aan de veelgehoorde klacht dat Poolse vrachtwagenchauffeurs of bouwvakkers ons werk inpikken, of dat wij moeten bezuinigen om de Grieken en Spanjaarden te redden.” Het dedain waarmee Polak deze woorden uitsprak, zegt meer dan genoeg of de richting van waaruit de wind in deze uitzending waait. Lees verder “Filosofische discussie of boerenbedrog?”

Systeemfout valt niet weg te abstraheren

Naar aanleiding van Filosofisch kwintet 1 juli 2012

De verzorgingsstaat staat met name onder druk omdat ze een aanzuigende werking heeft op immigranten die niet echt de ambitie hebben om via werk hun brood te verdienen. Vergeet ook niet dat immigranten oververtegenwoordigd zijn bij de diverse uitkeringen. Nu kun je wel zeggen: omdat we de discussie op naar filosofisch niveau willen tillen, abstraheren we van deze concrete situatie. Het betreft hier echter een belangrijke systeemfout van de verzorgingsstaat, en die hoort wel degelijk in een filosofische discussie thuis. Een al te gemakkelijk beroep van immigranten op de verzorgingsstaat ondermijnd namelijk het principe van onderlinge solidariteit en daarmee de verzorgingsstaat als concept.

Tijd nog niet rijp om onrechtmatigheid ‘verzetsdaad’ van Beatrix onder ogen te zien

Eerder  is van mij een opinie op volkskrant.nl geplaatst waarin ik mij afvraag of een een-tweetje tussen koningin Beatrix heeft geleid tot de val van het kabinet. Via dejaap.nl heb ik dit thema nader uitgewerkt op basis van het gegeven dat CDA’er René van der Linden, voorzitter van de commissie die het staatsbezoek voorbereidde, wellicht als spin in het web heeft gediend. Eerlijk gezegd begrijp ik niet goed waarom deze twee artikelen niet meer aandacht hebben gekregen. Invloed van het staatshoofd op de politiek druist immers in tegen een van de belangrijkste rechtstatelijke principes, te weten de scheiding van kerk en staat. En het is per slot van rekening ook geen kleinigheid wat er is gebeurt: Er is een kabinet gevallen. Lees verder “Tijd nog niet rijp om onrechtmatigheid ‘verzetsdaad’ van Beatrix onder ogen te zien”

Dibi niet democratische maar mediacratische keuze

Tofik Dibi heeft  lijsttrekkerverkiezingen geforceerd. Dit deed hij met door zich alvast als kandidaat te presenteren, voordat de partij over zijn kandidatuur had beslist. Hij was al vooraf uitgebreid te bewonderen bij NOS Journaal bij Knevel & Van den Brink en bij Oog in oog. Johan Fretz noemt deze voorgeschiedenis van de kandidatuur van Dibi in zijn column geheel niet. Is het jeugdig elan zijn of jeugdige onbezonnenheid dat hij die voorgeschiedenis wegwuift met een houding van: ach, procedures!? Lees verder “Dibi niet democratische maar mediacratische keuze”

CDA’er René van der Linden als politieke spin in het koninklijk web

In het verleden deden wel eens verhalen de ronde over vermeende machinaties van de macht binnen het CDA. Oud-voorzitters als Steenkamp en Bukman werden daarbij neergezet als ogenschijnlijk opererend op de achtergrond, maar in feite belangrijke spinnen in het web met vergaande invloed. Zonder ooit al te veel waarde aan dergelijke verhalen gehecht te hebben, en zonder eropuit te zijn geweest, vrees ik nu verantwoordelijk te zijn voor een nieuw exemplaar van een dergelijk verhaal. Lees verder “CDA’er René van der Linden als politieke spin in het koninklijk web”

Met “lekker puh” neem je de PVV de wind niet uit de zeilen

Dagenlang leefde het land in een opgewekte roes van wittebrooddagen. Dit vanwege het wandelgangenakkoord. Na anderhalf jaar lijken we verlost van de PVV. Belangrijker evenwel lijkt mij dat D66 en vooral GroenLinks zich bevrijdt hebben van de PvdA, met wie het moeilijk onderhandelen is. Bij Pauw en Witteman van 27 april 2012 zegt Pechtholt dat het politieke midden hersteld is. Het wonderbaarlijke is dat Sap, daarbij bevestigend knikt. Lees verder “Met “lekker puh” neem je de PVV de wind niet uit de zeilen”

Vandaag relevanter gebleken dan gisteren nog leek

Naar aanleiding van Pauw & Witteman, 12 april 2012

Van de zes vragen die ik stelde (zie mijn reactie op discussie tussen Ewout Irrgang en Peter Verhaar) is mijn vraag 3 enigszins vergelijkbaar met de vraag van Irrgang. Mijn andere vragen zijn in het interview met Wouter Bos door Pauw en Witteman niet aan de orde geweest. Dat geeft al aan dat een heel ander interview mogelijk zou zijn geweest, en dat het interview in de uitzending allerminst uitputtend was. Lees verder “Vandaag relevanter gebleken dan gisteren nog leek”

Tofik Dibi liegt als hij zegt dat Mauro niet liegt

Naar aanleiding van Pauw & Witteman, 4 april 2012

De minister mag niet liegen maar Tofik Dibi wel. Hij zegt namelijk in Nieuwsuur van zaterdag 31 maart ‘dat niet Mauro maar de minister gelogen heeft.’ Maar zo zit de vork niet in de steel! Onafhankelijk van oordeel of de minister een verkeerde voorstelling van zaken heeft gegeven, staat vast dat Mauro bij zijn asielaanvraag heeft gelogen over zijn naam en zijn geboortedatum. Lees verder “Tofik Dibi liegt als hij zegt dat Mauro niet liegt”

15 voordelen van leningen met onderpand om de crisis te bezweren

Als we ons even beperken tot de problemen in Griekenland, dan zie ik twee enigszins realistische oplossingen. Realistisch noem ik oplossingen waarbij het voor-wat-hoort-wat-principe wordt toegepast. Dit principe reikt verder dan te zeggen als je doet wat ik zeg, dan leen ik je geld. Dan zal Griekenland zich tegemoetkomend opstellen zolang er nog geld in hun richting geschoven wordt. Lees verder “15 voordelen van leningen met onderpand om de crisis te bezweren”

kans op onherstelbare gehoorbeschadiging door te hoge geluidsniveaus bij openbare gelegenheden

Ingediend op 6 november 2011

Geachte raadsgriffier van Maastricht,

Inleiding

In dit schrijven wil ik mijn zorgen uiten over het feit, dat het geluidsniveau bij openbare gelegenheden dusdanig hoog kan zijn, dat dit leidt tot onherstelbare gehoorbeschadiging. Mijn focus is dus gehoorbeschadiging bij het publiek en niet geluidsoverlast van omwonenden. Lees verder “kans op onherstelbare gehoorbeschadiging door te hoge geluidsniveaus bij openbare gelegenheden”

7 uitglijders van Rutte rond het ‘doe-effe-normaal-debat’

Naar aanleiding van Pauw & Witteman, 22 september 2011

Het debat moet over de inhoud gaan en niet over de vorm. Wilders zou afleiden van de inhoud. Maar was het niet juist Rutte die wilde afleiden van de inhoud? Alle ogen richten zich op Wilders, maar ik me niet aan de indruk onttrekken dat het juist Rutte was die rond dit incident een trits uitglijders maakte. Ik zal proberen ze op te sommen: Lees verder “7 uitglijders van Rutte rond het ‘doe-effe-normaal-debat’”

Bedenkingen bij het antinationalisme van Guy Verhofstadt

“Ik ben antinationalist in hart en nieren.” Met deze uitspraak van Guy Verhofstadt begint de zesde aflevering van Zomergasten 2011 en hij maakt deze uitspraak volledig waar. Ik vraag me evenwel af hoe je je kan opwerpen als leider van een natie – bij wet, koning, vaderland zweren dat je de belangen van die natie zal behartigen  – en je dan toch antinationaal noemen? Zijn antinationalisme blijkt op twee benen te staan: Op pro-multiculturalisme en op pro-europeanisme. Lees verder “Bedenkingen bij het antinationalisme van Guy Verhofstadt”

Bij scheiding der machten is er geen macht in laatste instantie

Naar aanleiding van Het filosofisch kwintet, 3 juli 2011 

Niet zozeer “doorgronden in plaats van twistgesprek” als wel “doorgronden door middel van twistgesprek” zou het motto van Het filosofisch Kwintet moeten zijn. In ieder geval kwam deze derde aflevering goed uit de verf doordat Baudet de open confrontatie met Thomassen en Hirsch Ballin aandurfde. Lees verder “Bij scheiding der machten is er geen macht in laatste instantie”

Het beste is normaal en normaal is het beste

Naar aanleiding van Andere Tijden, 12 maart 2011

Dat werklieden de leden van het koningshuis niet mochten aanspreken lijkt elitair. Toch vond ik de verklaring die gegeven werd heel aannemelijk: Soestdijk was het privédomein van het koninklijk gezin, en die privacy diende gerespecteerd te worden. Als je een woning huurt bij een woningbouwvereniging, en als dan werklieden over de vloer komen, dan zijn die ook zo geïnstrueerd om de privacy van de bewoners zo min mogelijk schenden. Lees verder “Het beste is normaal en normaal is het beste”

Wijffels gebruikt de juiste uitgangspunten maar trekt verkeerde conclusies

De heer Wijffels wordt in de uitzending van 19 september 2010 van Buitenhof gepresenteerd als een wijs man. Des te vleiender voor mij dat hij gebruik maakt van een eerder door mij gelanceerd model om het politieke speelveld langs twee of drie assen te verdelen. Een korte versie van de tweeassige versie staat vermeld  op de website van Buitenhof als reactie van de kijker op de uitzending van 25 oktober 2009. Ook de aard van de assen is dezelfde, al gebruikt Wijffels andere namen. Naast de traditionele links-rechts as noemt Wijffels de sociaal-culturele as, waaronder ondermeer immigratie en integratie vallen. Ik duid deze as aan de hand van de polen nationaal-internationaal. De duurzaamheids-as heb ik eerder aangeduid met de tegenstelling tussen grijs-groen.

Hoewel de heer Wijffel dus hetzelfde denkkader gebruikt als ik, komt hij tot andere conclusies. Om te beginnen merkt hij niet op dat een combinatie van links beleid met een steviger beleid ten aanzien van immigratie/integratie onmogelijk is omdat links (SP, PvdA, GroenLinks en D’66) onderhandelingen met de PVV over een regeerakkoord uitsluit. Een steviger immigratie/integratie-beleid moet dus wel over rechts. Verhagen wordt door links als het ware naar rechts gedreven.

Verder ben ik minder somber over medewerking door het CDA aan een kabinet met gedoogsteun van de PVV dan Wijffels, en wel om twee redenen: (1) Omdat de PVV niet deelneemt aan het kabinet is de rechtsstatelijkheid van het te voeren beleid gewaarborgd. De PVV heeft weliswaar invloed op het beleid, maar zit niet aan de knoppen. Ook vanuit conservatief oogpunt bezien, is dit te verdedigen omdat de PVV immers een te jonge partij is om haar nu al regeringsmacht te geven. (2) Hoewel er nog geen onderhandelingsresultaat ligt, is het mijn inschatting dat het met de rechtsheid van het te verwachten beleid wel mee zal vallen. De VVD is in weerwil van de verkiezingsretoriek niet zo’n heel rechtse partij en bovendien zullen zowel CDA als PVV beiden hun krachten aanwenden om de VVD-eisen op diverse punten verder naar het midden toe bij te stellen.

Ook over wat de electorale consequenties zijn voor het CDA van een kabinet met gedoogsteun van de PVV verschil ik van mening met de heer Wijffels. Volgens mij zou het best eens zo kunnen zijn dat de PVV voor kiezers minder aantrekkelijk wordt naarmate een steviger immigratie/integratie-agenda meer wordt uitgevoerd. Wat wel nodig is, is dat het CDA blijft staan voor de genomen beslissingen en niet in een daaropvolgend kabinet de touwtjes weer evenzo lief overgeeft aan de links, zoals Balkenende heeft gedaan. Het CDA moet zich consequenter profileren als een conservatieve partij, hetgeen iets anders is als een rechtse partij, en ook iets anders dan een ouderwetse partij.

Door het politieke speelveld langs twee assen ofwel vier kwadranten te verdelen, erkent Wijffels dat de PVV een punt heeft. Ook hij spreekt zich uit voor een steviger beleid op het gebied van immigratie en integratie. Hoe evenwel met de huidige verkiezingsuitslag en de boycot van de PVV door links, aan dit punt vorm te geven?

Het CDA zou moeten proberen de postmoderne kiezer aan te spreken, niet alleen omdat daar de meeste electorale winst te halen is, maar ook omdat het postmodernisme in essentie een conservatieve filosofie is.

Lenen aan Griekenland tegen onderpand

Naar aanleiding van Buitenhof, 15 mei 2011 

Uit het gesprek met Piet Moerland, bestuursvoorzitter van de Rabobank, bleek dat de sterke economieën binnen de EU niet ontkomen aan verdere leningen aan Griekenland waarbij grote onzekerheid over terugbetaling onvermijdelijk is. Om deze bittere pil voor de lenende landen te verzachten, zou ik de suggestie willen opperen om deze leningen tegen onderpand te verstrekken, zoals dat bij hypotheekleningen ook het geval is. Lees verder “Lenen aan Griekenland tegen onderpand”

Open brief aan Job Cohen

4 mei 2010

Geachte Job Cohen,

In uw verklaring van 12 maart waarmee u zich kandidaat stelt als lijsttrekker van de PvdA, zegt u op zoek te zijn naar balans tussen oude en nieuwe Nederlanders, en tussen internationale oriëntatie en nationaal belang. De vraag is waar u die balans denkt te vinden. U als den-uyliaan denkt daar waarschijnlijk anders over dan ik als dreesiaan. Lees verder “Open brief aan Job Cohen”

Clairy Polak snapt het niet

Clairy Polak vraagt zich in de NOVA-reportage “Wat kost immigratie” van donderdag 8 april 2010 (zie novatv.nl) af waarom verschillende onderzoeken naar het saldo van kosten en baten van immigratie diametraal tegenovergestelde uitkomsten bieden. Volgens Elsevier kwam dit saldo in 2009 op minus 12,7 miljard euro uit. Het centraal Planbureau kwam in 2003 op minus 6 miljard per jaar uit maar liet een aantal kostenposten buiten beschouwing. Peter Nijkamp, hoogleraar stedelijke economie aan de VU, die in opdracht van pleitbezorger voor een multiculturele samenleving Forum onderzoek deed, komt daarentegen op een positief saldo uit. Nijkamp zegt in NOVA niet onder de indruk te zijn van de onderzoeken met een negatieve uitkomst. Hij ziet geen enkele reden te zien om negatief te zijn over de instroom van de migranten.

Dat Nijkamp tot een positief saldo komt, heeft er alles mee te maken dat hij een andere norm gebruikt. Waar het Centraal Planbureau en Elsevier keken naar het saldo ten opzichte van de collectieve sector daar kijkt Nijkamp naar de invloed van immigratie op het nationaal product. Hoe deze normen te beoordelen?

De cijfers van Nijkamp zullen heus wel kloppen, maar leiden toch tot een totaal verkeerde conclusie. Wat Clairy Polak, en met haar de NOVA-redactie, niet in de gaten heeft, is dat het nationaal product in dit geval als norm erg misleidend is. Toename van het nationaal product als gevolg van immigratie betekent namelijk niet eens dat door de immigranten überhaupt een productieve bijdrage wordt geleverd, en al helemaal niet dat het bestaande deel van de Nederlandse bevolking voordeel heeft bij de komst van immigranten.

Stel bijvoorbeeld het theoretische geval dat Nederland jaarlijks een instroom van 100.000 immigranten heeft, die allemaal bij de overheid aankloppen voor een uitkering. Geen enkele immigrant levert in dat geval dus productieve arbeid. Dan nog is de kans groot dat hierdoor het nationaal product zal stijgen. Worden de extra uitkeringen bijvoorbeeld gefinancierd door de staatschuld te laten oplopen (of minder te laten dalen), dan betekenen die uitkeringen aan immigranten een extra stimulering van de vraagkant van de economie die zal leiden tot een hoger nationaal product. Kan er niet meer geproduceerd worden omdat er sprake is van hoogconjunctuur, dan nog zal het nationaal product stijgen als gevolg van prijsstijgingen, hetgeen natuurlijk zeer onwenselijk is. Worden de extra uikeringen gefinancierd door de belastingen van de werkende beroepsbevolking te verhogen, ook dan is niet uitgesloten dat het nationaal product zal stijgen omdat het namelijk waarschijnlijk is dat immigranten die een uitkering ontvangen een kleiner deel van hun inkomen zullen sparen dan de mensen die het bedrag van de uitkeringen via belasting moeten betalen. Dus zelfs als de immigranten geen enkele productieve bijdrage leveren en de belastingbetaler het gehele inkomen van de immigranten betaald, dan nog zal de vraag naar goederen stijgen waardoor het nationaal inkomen en dus het nationaal product ook stijgen, als we er ten minste vanuit mogen gaan dat de werkende belastingbetaler zich niet laat ontmoedigen in zijn arbeidzaamheid door de verhoogde belastingdruk (Laffer-curve).

Er is dus niet veel voor nodig om het nationaal product te laten stijgen. Dat het nationaal product door immigratie stijgt, wil echter allerminst zeggen dat we daar gemiddeld per inwoner rijker van worden. Het door immigratie toegenomen nationaal product moet namelijk gedeeld worden door het aantal mensen. Niet alleen de teller maar ook de noemer stijgt dus door immigratie. En als de noemer sneller stijgt dan de teller, dan blijft er per inwoner juist minder over. Dat onwelgevallige “detail” noemt Nijkamp evenwel niet. Hij heeft het in de reportage enkel over nationaal product en in het geheel niet over nationaal product per inwoner. In de praktijk zal het best zo zijn dat een deel van de immigranten productieve arbeid levert. Even waarschijnlijk is het evenwel dat de toename van de productie door immigratie is niet voldoende om de toename van het aantal inwoners door immigratie te compenseren. Per saldo blijven we dus jaarlijks armer door immigratie dan dat we zonder immigratie geweest zouden zijn.

In de reportage is zichtbaar hoe Nijkamp probeert de kijker wijs te maken dat de andere onderzoeken enkel gaan over de kosten en niet over de baten van immigratie. Als dat mislukt omdat Clairy Polak – op dit punt was de reportage wel goed voorbereid – dit tegenspreekt, gooit hij het behendig over een andere boeg, en pleit er hij ervoor om het nationaal product vooral “breed” op te vatten. Daarmee zet hij de deur wagenwijd open voor allerlei dubieuze en oncontroleerbare “correcties” waarmee de uitkomsten naar believen in de gewenste richting kunnen worden bijgesteld. Dan kom je bij redenaties terecht in de trant van: Criminaliteit is goed voor de economie, want het levert extra werkgelegenheid in gevangenissen op.

Wat Nijkamp niet uitlegt is wat er nu eigenlijk mis zou zijn met de norm die het Centraal Planbureau, Elsevier en wellicht ook Nyfer hanteert. Door te kijken naar het saldo ten opzichte van de collectieve kosten krijg je mijns inziens een heel aardig beeld van wat immigratie de Nederlandse belastingbetaler jaarlijks kost. Zeker in de huidige discussie over structurele bezuinigen van 29 miljard, zijn de jaarlijkse kosten van immigratie van 6 tot 12,7 miljard perfect inpasbaar. Deze cijfers maken het de burger volstrekt duidelijk over welke orde van grootte het eigenlijk gaat.

Ik vraag me trouwens af of het juist deze duidelijkheid is, die door Nijkamp in opdracht van Forum bestreden moet worden? Bevalt de bestaande de norm soms vooral niet omdat de uitkomsten in dat geval niet in het straatje van opdrachtgever Forum passen? Dient de opdracht van Forum er soms toe de burger in naam van de wetenschap zand in de ogen te strooien met een norm die altijd positief uitpakt?

Incasseren

Naar aanleiding van Nova, 8 maart 2010 

In de VS, toch een land waar optimisme de boventoon voert, is men van mening dat men pas president kan worden als men al eens een verkiezingsnederlaag heeft weten te incasseren. Balkenende dreigt zijn eerste nederlaag pas te incasseren na 8 jaar premierschap.

Onkritisch naar Vogelaar toe

Naar aanleiding van Nova, 8 maart 2010 

Nova kijkt met Ella Vogelaar (PvdA) terug op malversaties van voormalig directeur Scholten van het Havenbedrijf Rotterdam. Als commissaris van het havenbedrijf was Vogelaar belast met het toezicht op het Havenbedrijf. De mogelijkheid bestaat dat de malversaties van Scholten mogelijk waren doordat de Raad van Commissarissen, dus ook Vogelaar, steken heeft laten vallen. ‘Meekijken met Ella Vogelaar’ is dan een wel erg onkritische benadering naar haar toe.

Machtswellust

Naar aanleiding van Nova, 6 maart 2010

Marcel ten Hooven spreekt van machtwellust. Laat ik er dit van zeggen. Naarmate regeringsleiders langer aan de macht zijn, raken ze daaraan gehecht. Toen de premier nog in de race was voor Europees president, zagen we duidelijk hoe de premier opbloeide in het vooruitzicht een volgende carrièremove te maken. Blijkbaar had hij het in Nederland niet meer naar zijn zin. Lees verder “Machtswellust”

Kat in nood

Naar aanleiding van Nova, 11 februari 2010

Wellicht dat het momentele opspelen van nucleaire ambities door Iran, voortkomt uit de benarde positie waar het regime nu in verkeerd. Waar men de machtbasis onder het volk verliest, daar ontstaat de behoefte om de macht op een andere manier te demonstreren. Een kat in nood maakt immers rare sprongen. Sprongen die daarom niet minder gevaarlijk zijn. Lees verder “Kat in nood”