Naar aanleiding van Pauw & Witteman, 10 april 2012
Aan tafel zaten vijf journalisten en Filip Dewinter. Zo kon een situatie ontstaan van vijf tegen één, hetgeen ook gebeurde. Pauw en Witteman buitelden over elkaar heen met vragen aan en interrupties van Dewinter en ook de andere journalisten deden allemaal een duit in het zakje. Dewinter kreeg zelden de kans om uit te praten, maar wist zich in al dat geweld staande te houden. Hij bleef rustig reageren. Welke indruk wekt deze gang van zaken nu bij het kijkerspubliek?
Wat mij allereerst opviel was de tegenstrijdigheid tussen iemand uitnodigen om zijn verhaal te laten doen, en dan niet bereid zijn om deze persoon te laten uitpraten. Het geagiteerde gedrag van de journalisten jegens Dewinter bevestigde wat mij betreft het (onderzochte) feit dat een grote meerderheid van de journalisten links georiënteerd zijn. Ook toonde het aan dat deze journalisten hun politieke voorkeur niet konden neutraliseren door middel van hun professionele attitude. Wat de kijker zag waren journalisten met korte lontjes en een politicus met een lange adem. Dewinter kwam zodoende over als de verstandigste van het stel. Dat de vragen van de journalisten in al hun haast slecht doordacht waren, versterkte deze indruk alleen maar.
Zo meende Pauw dat illegaliteit altijd illegalen veronderstelt. Lijkt me niet. Een bank beroven is immers illegaal, ook als dit niet door illegalen wordt gedaan. Leonard Ornstein die voornemens is te promoveren op een biografie van Pim Fortuyn, toonde aan niet onbevooroordeeld tegenover zijn onderwerp te staan door Fortuyn af te schilderen als een politicus die de juiste balans wist te bewaren tussen restrictief en mild beleid. Witteman opperde dat aambeien voldoende reden zijn voor een verblijfstatus omdat aambeien pijnlijk zijn. Klap op de vuurpijl leverde Wouter Zwart die als correspondent China inruilt voor de VS. Hij had het niet goed verstaan en vergiste zich een factor 20 met betrekking tot het saldo van in- en uitstroom van asielzoekers in België, waarmee hij het punt dat Dewinter wilde maken alleen maar nog eens benadrukte. Hoewel eerder aanstalten werden gemaakt om op zijn onderwerp over te gaan werd hem na deze flater enige rust gegund om bij te komen en werd eerst maar de biografie van Pim Fortuyn besproken.